The car is hitting you - Reisverslag uit Accra, Ghana van Saar Dewint - WaarBenJij.nu The car is hitting you - Reisverslag uit Accra, Ghana van Saar Dewint - WaarBenJij.nu

The car is hitting you

Door: Saar

Blijf op de hoogte en volg Saar

26 Augustus 2009 | Ghana, Accra

Bliep!... Blieperdebliep!
Waar, wanneer, hoe ben ik? Het is donker in mijn kamer. Er schijnt nog geen licht door de ramen. Ik draai me op mijn buik en verleg mijn hoofd. Bliep! … Blieperdebliep!
“Stop, stomme GSM”, mijn rechterhand tast de rommel, naast me op mijn bed, af. Een kabeltje om foto’s op een laptop te zetten, een schriftje met notities over de publieke scholen in en rond Kpando, een USB-stick, een geldbeurs, een potlood zonder punt, een dagboek, een petzellamp, een woordenboek Ewe-Engels, een kabeltje om een fototoestel op te laden, een fototoestel, de sleutel van mijn kamer, een gsm. Bliep! … Blieperde… klik, gedaan, hoe laat is het? 4u in de ochtend. Ik schuif mijn benen onder het muggennet door, de USB-stick en sleutel vallen op de grond. Met nog halfdichte ogen, leg ik de gevallen spulletjes terug en hef ik het muggennet over me heen. Op de rand van mijn bed blijf ik nog even zitten. Ik wrijf mijn ogen uit, maar wordt er niet wakkerder door. Ik doe het badkamerlicht aan en maak mijn gezicht nat met koud water. Ik neem het zwart plastiek zakje dat aan mijn kamerdeur hangt, buk me en neem een zakje water uit mijn watervoorraad.
De woonkamer is nog donkerder en leeg. Aan tafel, kies ik mijn ontbijt uit het zakje, brood bananen en nog wat kongata (pindakaaskoekjes) voor wat extra suikers. Ik luister naar het heen en weer geloop van de dieren die tussen het dak en het vals plafond wonen. De eerste keer dat ik hier zo zat, was ik bang geweest. Het had geregend toen, en het druppelde nog wat na. Dikke druppels die op bananenboombladeren vallen, klinken als het sleffen van sandalen, het plotse geloop van de dieren in het dak, klinken als een deur die bruusk wordt open geduwd en het gekraak van het hout dat krimpt en uitzet in nachtelijke temperaturen, geeft je het gevoel dat het huis leeft.
Stiekem blij dat niemand weet, hoe lang ik er over deed, voor ik durfde te eten tussen deze geluiden. Maar dat was de eerste nacht, vorige week. De tweede nacht stond ik nog vroeger op, om 3u. Samen met Mawuli en Ils, wandelden we langs de asfaltwegen naar town (dorpskern). Mensen stalden slaperig hun kraampjes uit. Het eten was nog niet verwarmd, we waren iets te vroeg. Een eindje verder op de main road, stond een houten tafeltje. De twee meisjes die erachter op een bankje zaten, hadden zichzelf in een dekentje gewikkeld en rilden. Op het tafeltje stond 1 grote metalen kom met een zeil erover, daarnaast een kom met kommetjes, bekertjes, plastic zakjes en bestek. Op de grond stond een koelbox, die werd gebruikt om het eten warm te houden. Ik kocht 2 rijstballen met palmnutsoup en een stukje vlees.
Nu is het mijn vierde nacht en de geluiden doen me niet veel meer. Ik eet, drink, plas en keer terug naar mijn bed. Snel in slaap vallen met een volle maag is een kunst die ik nog niet helemaal beheers. Maar na gewoel en gedraai, lukt het wel. Mijn tweede alarm zal afgaan om 8u.

Bliep! … Blieperdebliep! ...
Bliep! … Blieperde… klik. Het is licht, stemmen onder mijn raam, geroep bij de buren, een voorbij komende verkoopster luidt een belletje en roept iets dat lijkt op “appelen met perziiiiek!”. Ik douche, kleed me aan, ruim wat op, selecteer mijn vuile was en ga mijn kamer uit. De tv staat al aan, 3 jongens hangen in de zetels en kijken naar Jean Claude Van Damme (de meest gerespecteerde Belg in Ghana). Kinderen spelen onder de zomerhut terwijl ik mijn was doe.
Een dag gaat langzamer met een lege maag. Mohamed, die op het muurtje bij de buren ligt, grinnikt. “The car is hitting you!” (d.w.z. je hebt honger) . Ik leun tegen het muurtje en schudt mijn hoofd. Yao, Bless en Collins oefenen hun handstand op de weg.
“Sah, you should break.” ( breek het vasten vandaag).
Het maakt me enkel zekerder van mijn stuk. Mijn maag rommelt, maar mijn hoofd voelt geen honger.
“Sah, why are you fasting? You’re not a Muslim.”
Sadat grijnst, hij weet al wat mijn antwoord zal zijn.
“It is an experience. It teaches me about myself.”
En Sadat vult aan “ Experience is the best teacher.”





[PS: Kan iemand mij het liedje "mambo nr 5" doormailen naar dewint.saar@gmail.com? Merci!]

  • 26 Augustus 2009 - 13:42

    Marius:

    Mooi geschreven. Ik ben even helemaal daar. Ik ben benieuwd wat het vasten allemaal met je gaat doen, en bewonder je wilskracht. Go, Saar, go!

  • 26 Augustus 2009 - 14:36

    Papajan:

    Jaja... Wakker worden, altijd iets spciaals in 't buitenland hé. Maar geeft wel aan dat ja daar hebt GELEEFD ! Tot binnen kort en doe ze daar allemaal Weezo (of zo) he !!!

  • 26 Augustus 2009 - 14:46

    Goedele:

    Zoveel heerlijk eten ginder te verkrijgen. Toch kiest dappere Saar voor het beleven van de vastenperiode in Ghana. Ik weet niet of ik het zou kunnen...:)
    geniet er nog van, want de tijd zal te snel gaan.
    geniet, geniet, geniet (en vertel me binnenkort alles)
    groetjes jovo

  • 27 Augustus 2009 - 19:57

    Mama:

    Waauw! Dat getuigt van wilskracht. Hou de moed erin!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Ghana, Accra

2maal Ghanazijn

Recente Reisverslagen:

23 September 2009

herinnering

26 Augustus 2009

The car is hitting you

04 Augustus 2009

Waar zit die Saar
Saar

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 269
Totaal aantal bezoekers 35206

Voorgaande reizen:

01 Juli 2009 - 17 September 2009

2maal Ghanazijn

04 Februari 2008 - 12 Mei 2008

Mijn eerste reis

Landen bezocht: