Brief aan zus

Haa die zusterrr,

2 Maanden ver, nog een vette maand te gaan.
Wat moet ik zeggen? Ik wil zo graag alles vertellen, elke centimeter verhaal. Ik wil je laten proeven, ruiken en horen, hoe cliché het ook mag wezen, het zal net zijn alsof je het hier ook hebt beleefd. Dan kunnen we daarna samen bespreken wat we er van vinden en hoe alles beter kan. Ach jee, maar al te goed weet ik dat dat niet mogelijk is.

En opzich is het hier niet raar hoor. Alles is hier heel gewoon, meer gewoon dan Europa zou ik bijna zeggen. Maar waar de nadruk ergens ligt in 'gewoon' dat kan ik niet vertellen, dat moet je hier tegenkomen. Net als alle Ghanesen die denken dat Europa de hemel is: Europa is gewoon, ze kunnen zich alleen niet inbeelden hoe die 'gewoon' is, hoe het voelt om 'gewoon' gewoon te zijn. Dat zullen ze waarschijnlijk nooit voelen en hoe duidelijker dat feit is, des te meer geloven ze er in dat ze het net wel ooit zullen meemaken. Een mens leeft op hoop, dat is hier zeker niet anders.

Als ik je in deze brief iets wil meegeven, dan zou ik jou graag aan de oren trekken over hoe je omgaat met vreemdelingen.

Als jij over straat loopt en een zwarte man zegt “koedendak” tegen jou, wat doe jij?

Negeer je hem? Denk je dat hij je lastig zal vallen? Vind je het gek dat hij je aanspreekt?
Zou je goedendag terug zeggen?
En wat zou je doen als die zwarte man dan nog eens antwoord met 'mit mij kaat het koed dankoe.'? Zou je het eigenlijk speciaal vinden?
Zou je verder wandelen en vinden dat hij zich niet goed inburgert omdat zijn uitspraak niet mooi is?

Maar zou je verbaasd opkijken? Zou je lachen, halthouden en misschien in je handen klappen?
Zou je een vreugdekreet uitslaan wanneer je hoort dat hij ook kan antwoorden?
Zou je hem welkom heten/prijzen om zijn woorden Nederlands/vragen hoe het met de familie gaat of waar hij heen gaat? Zou je hem vragen achter zijn gezondheid en de gezondheid van zijn buren?
En zelfs als hij niet kan antwoorden in het Nederlands, zou je dan verdergaan in het Engels of Frans? Alleen al om je appreciatie over te brengen?

Het is heel gewoon, helemaal anders.

Ho zus, hoe vaak ik al niet het gevoel heb gehad dat ik terug in de tijd ben gegaan. Herinner je je nog dat we op straat speelden tot 's avonds laat en mama ons naar binnen riep?
Hoe heerlijk vind ik het om hier met de buurjongens te voetballen, moppen te tappen of ons gewoon wat te vervelen. Gisteren nog, hebben we ze verstoppertje geleerd, wat een succes!

Celine, Nikki, David, Anneke, Collins en ik hadden ons buiten op wat banken gelegd: Sterrenbeelden verzinnen, steentjes naar elkaar werpen, ons afvragen welk stipje het vliegtuig van de 4 'senior'-girls zou zijn, als een gek naar de lucht zwaaien en 'tot ziens!' roepen.

Tot er plots een zacht gegniffel uit de zomerhut komt, wat is dat? Te donker om iets te zien, waarschijnlijk inbeelding. Of horen we 3 verschillende soorten schaterlach?
Sadat, Mohamed en Bless verschijnen. Celine wilt verstoppertje te spelen, de jongens blijken er een kei in te zijn (zoek die zwarte jongens maar eens wanneer het pikdonker is). Een mooie variatie: Celine zit op een bank en telt tot 10, de jongens verstoppen zich ergens op de binnenkoer, Celine zoekt de jongens maar komt niet van haar plek. Ze krijgt de hulp van 'Saar, the tickling-person', ik wandel rond en als ik een jongen vind, kietel ik hem tot hij giechelt, Celine moet dan het gegiechel herkennen en een naam roepen, roept ze correct is de jongen af en komt hij bij Celine zitten, roept ze een foute naam, mag de jongen blijven zitten en ga ik verder opzoek.

Ook hebben we gezamelijk een sprookje gemaakt, weet je wel? Zoals we vroeger met Toon altijd deden, om te beurt een zin schrijven?
Celine begon met 'once upon a time' en de volgende vulde aan. Zo verzonnen we een Euro-afrikaans sprookje over een beeldschoon meisje dat door inbreng van Bless in zin 4 al meteen sterft. Men begraaft de resten van het meisje en op die plek groeit er een bloem die de kleur heeft van haar ogen, ze wordt geplukt door een gemene oude man die een palmboom heeft. De bloem verandert dan in een kwaadaardig insect wanneer de oude man slaapt en steelt zijn mond, maar plots lag er een dode oude vrouw in het bed van de man en van schrik rent de oude man zover weg, naar de andere kant van de wereld, tot hij in Torkor(vissersdorp vlakbij Kpando) aankomt en naar de andere kant van het Voltameer vaart. Daar woont een heks, zij geeft hem een magische broek die drie wensen zal vervullen. Hij wenst zijn mond terug, een banaan en een boot om terug naar Torkor te kunnen varen. Uiteindelijk komt de oude man in een bar terecht waar hij het mooie meisje terug tegen komt, van schrik rent hij weer weg, springt in een auto maar wanneer hij naast zich kijkt, zit daar het mooie meisje en zijn palmboom. Op dat moment kwam er een grote wagen aangereden die op hen inbotst. The end.


Ik weet niet goed of het nu vlot gaat op school, te snel of net te traag.

We willen ze niet overrompelen( dan haken de leerkrachten af) en veel meer kunnen we niet meer verzinnen om te introduceren maar soms lijkt het net alsof we veel tijd verliezen aan niets. Alles loopt op zijn eind. Morgen begint de herhalingsweek, want de week erop zijn er examens, en daarna begint de paasvakantie 3 weken lang.
Hoe ziet de schoolweek er momenteel uit? (voor zover het correct wordt uitgevoerd)

Maandag
9u00: On-my-own: Class 4, 5 en 6 krijgen nieuwe herhalingsvragen die ze in hun schrift noteren. Dit is een variatie op contractwerk, het houdt de leerlingen bezig tijdens de week.
10u30: De bibliotheek komt naar class 2.
12u00 Stafmeeting: bespreken van vorige week, plannen van deze week.

Dinsdag
9u00: Class 3 gaat naar de bibliotheek.
9u00: Class 4,5 en 6 peer-tutoren in de klas ( sterk helpt zwak lezen)
13u00: Class 4 gaat naar de bibliotheek.

Woensdag
9u30: De bibliotheek komt naar class 1.
10u30: Godfather-system: alle zwakke en sterke lezers van de school worden over elke klas verdeeld: in elke klas helpt sterk zwak lezen.

Donderdag
Voorbereiden van stafmeeting en aanmaken materiaal.

Vrijdag
Class 5 en 6 gaan vandaag naar de bib.
Class 4, 5 en 6 sluiten het contractwerk van deze week af.
12u00 stafmeeting


Al geloof ik dat de school dinsdag naar Dafor Tonu gaat voor een voetbaltoernooi en vrijdag start misschien het eerste examen. Wie zien dus wel weer.


Ik mis de gezellige babbeltjes met Alfa, mijn favoriet van de kinderen die hier komen. Ik heb hem al een tijdje niet meer gezien, volgens sommigen probeert hij zijn slag te slaan bij Comfort (een meisje uit de buurt) en heeft hij daarom geen tijd! Interessant zou je zeggen, maar ik gok dat het een grapje is.
Ergens lijkt hij wel op jou. Heel sterk communicatief en down to earth, hij is rustig, geen leider en ook geen volger. Hij denkt zijn eigen ding en weet hoe hij de dingen moet zeggen zodat hij discussies wint. Helemaal jij. Het is mijn febbekak van alle kinderen, met zijn lichte spleetoogjes omdat zijn vader uit Mali komt en altijd een grote glimlach.

Op zich is het moeilijk een buurjongen te bedenken die niet glimlacht. Buiten Faisel (op blog per ongeluk Faiso genoemd) die niet tegen zijn verlies kan. Ergens wel grappig, ze spelen voetbal van 's ochtends tot 's avonds en dan heb je Faisel die op het muurtje zit te mokken: hij kan er niet tegen wanneer de bal van hem wordt afgepakt.
Hmm, tja, dat is nou eenmaal wel het doel van voetbal.


Zus, doe je iedereen daar de groeten? En wie er nood aan heeft, een knuffel? Help je de mensen in je buurt in te zien hoe moeilijk het is je in te burgeren, wanneer iedereen kan zien dat je niet van hier of daar bent? Vraag je de ongeduldigen om geduld te hebben? Zeg je hen dat tijd alles aan kan?


Oh, en zus? Weet dat, als geld geen probleem zou zijn, ik je had meegenomen, dat je nu hier naast me zou zitten op een houten bank, met vuile voeten onder de tafel, met muggenbeten op je enkels, een afrikaanse broek rond je heupen en een restje stof rond je haar gewikkeld. Weet dat je me zou kunnen vragen wat de geluiden buiten betekenen, waar die geuren vandaan komen en waarom Anneke haar haar met zo'n gek speldje draagt. Weet dat je mee onder mijn muskietennet zou mogen, en dat we samen zouden vloeken op de geit onder het raam.

Weet dat, als ik kon toveren, je nu naast mij zou zitten op die houten bank.