Het worden van gewoon
Door: Saar
Blijf op de hoogte en volg Saar
25 Februari 2008 | Ghana, Accra
Waar is Saar mee bezig?
Wel,
ahum, euhm.
Voor we aan het project zelf begonnen, hebben we, ter voorbereiding, een week les gegeven.
“To expierence an african class”
Class 4 en 6 hadden net Vlaamse stagaires gehad en na even overleg, besloot het team (naief als het was) om in de 3 laagste klassen les te geven. Hiphoi.
Class 3, normaal onder leiding van Sir Albert ( geeft zeer interessante leeslessen!), werd nu educatief entertained door Sir David.
Class 2, normaal onder leiding van Sir Raphael (also known as 'principal' and 'headteacher'), werd verzorgd door Miss Anneken.
Class 1, normaal onder leiding van Miss Hannah ( vrolijke, gezellige madam), werd een week in toom gehouden door Miss Saar.
Jawel, wat een idee. Met 43 waren ze en ze spraken géén engels.
Ik kan niet ontkennen dat het enorm vermoeiend was, wat een getrek en geduw (letterlijk en figuurlijk interpreteerbaar), maar ik heb er enorm van genoten.
En geloof het of niet, ik ken ALLE namen! ... enfin een 4tal heb ik de hele week niet gezien, die dus niet.
Man, daar ben ik trots op.
Franklin, Prince A., John Eric, Amewuga, Michael, Maurice, Derick, Tsoeke (iets tussen 'Tweke' en 'Tseke', maar 'Tsweke' is het ook niet), Wise, Shadrach, Karim, Samuel, Ernest, Godwin, Agbesi, Wisdom, Vicent, Leonard, Freeman, John, Prince T., Harryson, Godfred, Alex (+/- 16 jaar), Musa, Victus, Seraphine, Dinah, Esenam, Evelyn, Favour, Cecilia, Agnes, Perfect, Justine, Comfort, Challotte, Selina, Mercy, Beatrice, Rubby, Mavis, Francisca.
Om 7u 's ochtends wakker worden, even omdraaien, dan toch maar opstaan. Wassen, aankleden en spullen bij elkaar zoeken (des te minder ik me heb omgedraaid in bed, des te georganiseerder dit verloopt). Aan tafel bijschuiven, een vers sapje drinken (ananas, banaan, appelsien en papaya), toastjes met boter eten en in de auto stappen ('de Corsa'). Toch nog even uitstappen, de poort open doen en terug instappen. Het rijden aan Anneke overlaten, die dat met gratie en extra-vriendelijke-klantenservice doet. De oprit uit, naar rechts, op straat naar links, aan de main road naar rechts en dan altijd maar rechtendoor. Voorbij Fesi (misschien nog even Miss Hannah oppikken als we ze zien staan), tot in Agbenoxoe. Aan de kleuterschool parkeren, uitstappen en omsingeld zijn door jubbelende kleuters. Die meteen hun liedje van elke dag zingen:
Wezo wezo, efo se sjei
Wezo wezo, efo se sjei
didoyomenje, esi me kpawo
didoyomenje, esi me toewo
wezo wezo, efo se sjei
didoyomenje, cholon
Ze kunnen het ook in het Engels zingen:
Welcome welcome, how do you do
Welcome welcome, how do you do
Happy to see you
Happy to meet you
Welcome welcome, how do you do
Happy to see you, my friend
De koffer openen, spullen nemen, maar ze direct verplicht moeten afstaan aan een kind uit de basisschool (die je bezittingen op zijn of haar hoofd zet) en samen naar boven (naar de primary school) wandelen. Naar the teacher's office gaan om 'in te signen'. Stinken dat dat kamertje doet, we gokken dat het plafond begint door te zakken door de hoeveelheid vleermuizenpoep dat erop rust.
Mijn rugzak in het verste lokaal zetten (class 1) en ofwel de eerste les even voorbereiden, ofwel terug wandelen om de ochtendceremonie mee te maken. Elke klas in de rij, van klein naar groot. Zingen liedjes, even bidden, het volkslied, om dan met getrommel, al marcherend naar de klas te gaan. De kinderen marcheren, wij slenteren samen met de leerkrachten naar de lokalen (dit is de tijd om elkaar even gedag te zeggen). In mijn klas binnenstappen en direct op een zeurtoon “Yoou aaare weeelcome.” horen. Gemiddeld zitten er nu 15 kinderen in de klas, best eventjes wachten. Een kind naar voor roepen en een beetje werken aan de engelse communicatie:
Saar: Good morning.
Leerling zwijgt.
Saar: Good morning.
Leerling: We are fine, thank you.
Saar: Good morning. (wijst naar kind en fluistert “good morning”)
Leerling fluistert: Fine thank you.
Dit laatste herhaalt zich meestal.
Tot ten slotte:
Saar: Good morning. (wijst naar kind en fluistert “good morning”)
Leerling, erg onzeker: Good morning.
Saar: Very good! How are you?
Leerling: Fine, thank you.
Saar: Very good, thank you, sit down.
We tellen de leerlingen even opnieuw en hops, we zijn met 22. We beginnen met de les tussen 8u15 en 8u30, wetende dat tegen 9u30 er minstens 36 kinderen zullen zitten.
Meestal met Engels beginnende, maar zonder hier een lesvoorbereiding te moeten typen, houd ik me de komende uren bezig met vragen als
“Do you eat a ball?”
“Nooo”
“Do you sleep in a ball?”
“Nooo”
“Do you play with a ball?”
“Yes!”
en
“How many cars do you see?”
“I see 1 car.”
“How many cars do you see?” (tekent 1 auto bij op bord)
“I see 2 cars.”
“How “many cars do you see?”(tekent 1 auto bij op bord)
“I see 3 car.”
“How many cars do you see?”(tekent 1 auto bij op bord)
“I see 4 cars.”
“How many cars do you see?”(tekent 1 auto bij op bord)
“I see 5 car.”
“How many cars do you see?”(tekent 1 auto bij op bord)
“I see 6 cars.”
(nota: dit zijn idealistsche scenario's)
Welk spel hebben de kinderen beet na 2 uur? Vlaggenstok!
Toegegeven, af en toe, Evelyn (sterkst in Engels) mijn instructie laten vertalen naar het Ewe.
Welk spel hebben de kinderen niet door na 2 uur? Estafette.
Leuk vonden ze het wel!
De laatste lessen geven, met een aantal kinderen die zich neerleggen op de bank en niet meer wakker worden, zelfs niet als ik ernaast luidkeels “epo etai tai é” sta te zingen.
Wanneer de bel gaat voor de middagbreak, even tikkertje en varkentje-te-koop spelen, om dan mijn rugzak op te pakken en richting teachers office te slenteren. Uittekenen, gedag zeggen en naar de auto wandelen, meestal zelf proberen rugzak of emmer op mijn hoofd, naar beneden te dragen ( ik begin het te leren). Een aantal kinderen zijn het daar niet mee eens en blijven aandringen, waarom ik herhaaldelijk 'au' 'au' zeg. Op mijn hoofd, zal ik mijn rugzak dragen!
Na weer een aantal wezo-wezo-songs stappen we de Corsa in. Opweg naar het middagmaal dat misschien al klaar zal staan.
Na het eten en het drinken, maar voor ik me over de te-geven-lessen van morgen buig, ontspan ik me nog even met de jongens uit de buurt (ik leer er schaken). Even voorstellen:
Collins kennen we al, zie vorige blogtekst.
Sadat(15j), stille jongen, leider van de groep, heeft heel wat idealen en wil kunstenaar worden.
Hayu (geen idee, hoe het wordt geschreven), jonger broertje van Sadat, nog stiller, volgt en kijkt.
Faiso, enthousiast, sociaal en altijd met een glimlach (af en toe de deugniet).
Alfa, met de pretoogjes, de beste in dammen, ook ik win er niet van (Faiso en Sadat zijn 2des en 3des, en heb ik beide gemakkelijk kunnen verslaan), zoals Anneke het een keer zei “Alfa kan het goed uitleggen.”.
Abibu, klein, maar dubbel zo enthousiast, laat zich helemaal gaan in discussies, stoer, een echte entertainer.
Dadai, de oudste, maar wegens Sadat's wijsheid, niet de leider. Hij en Abibu, beschuldigen elkaar van de zotste dingen.
Mohamed, rustiger, altijd even vriendelijk en geïntresseerd.
Holanyu, het-is-niet-Faiso-en-ook-niet-Mohamed-dan-zal-het-Holanyu-wel-zijn, hoort bij 'de mannen', maar houdt 's nachts tijdens het wandelen, toch maar voor de zekerheid mijn hand vast.
Bless(11j), één en al glimlach, één en al flapoor, één en al geniepige deugniet.
Sumaila, stil met grote ogen die staren.
Ik heb Faiso en Alfa leren schaken en Alfa is er weg van. Elke dag wilt hij proberen me te verslaan (hij slaagt daar nog niet in).
Oh, trouwens, hoe zat dat ook weer als je pion de overkant bereikt? Mag je die dan laten inruilen? Zoja, enkel voor de koningin, of mag je kiezen welk stuk?
Nou dan, lessen voorbereiden. Meestal ook nog even brood gaan kopen.
Een beetje tekenen, of een beetje veel. Nu, na 2 jaar rust, weer opgepakt. Doet heerlijk goed, een reisdagboek in beeld.
Elke dag is er wel iets: of het is markt, of we moeten naar de naaister in Fesi, of het is disconight met de kinderen van het weeshuis.
Avondeten onder de zomerhut, nog even kletsen met de buurtjongens, van filosofie, naar toekomstbeelden, naar wiskundebattles, naar grappen en grollen.
Het huis in, nootjes bakken, nog een paar lessen bedenken, half in bed kruipend, de dag overlopen, 3ON-kalender invullend helemaal in bed kruipen en hopen dat de haan van de buren vannacht niet naast het raam zal kraaien ( of andere nachtelijke storende geluiden...) .
Grootste cultureshock-moment op zaterdag: een betegeld voetpad bewandelen in Ho (provinciehoofdstad). Lekker eten bij Fastfood Tina. 's Avonds voorgesteld aan de koning van Fesi, enorm gezellige, schattige man. Het was onze derde ervaring met Kings en Chiefs en daarbij voelden we ons dus al op ons gemak. Een gezellige visite.
Vandaag eindelijk uitrusten van de lesweek. Niet veel soeps gedaan, kraanvogels gevouwen en de volgende week gepland.
Momenteel de talk of the town: Saar heeft mee gevoetbald. En ze kon er niets van. Maar leuk dat het was, de christenen tegen de moslims (Saar werd na enig overleg toch maar bij de Christenen geplaatst): 4-4. Ik ben goedgekeurd als defence. Zolang ik maar niet moet passen, of goals moet maken( een goal is hier een kleine meter breed, trouwens).
Dit ga ik meer doen, want met het heerlijke eten van Abigail, is 'zomaar afvallen' geen optie.
David en Anneke, lang klaar met blog en al online gezet, bereiden zich voor op de nacht. Morgen vind ik tijd om dit te posten.
Fiej na mi, ginder.
Ohja.GePS:
'Zweetpoepen', een zelfstandig naamwoord in meervoud, wel te verstaan.
Smssen gaat niet probleemloos, papa en Loor zijn blijkbaar niet te bereiken. Via deze weg, weten jullie dus dat ik moeite heb gedaan en doe, maar dat een satteliet ons niet goed gezind is.
Familienieuws haalde het helemaal tot in Ghana: proficiat Marius!
Er worden foto's getrokken, maar ze zijn moeilijk op het internet te plaatsen, net als bijlages (alles wat moet laden). We proberen!
Aan Lotte: Zegt dat ni waar is hé.
Dikke merci voor alle berichtjes, heerlijk om te lezen!
Wel,
ahum, euhm.
Voor we aan het project zelf begonnen, hebben we, ter voorbereiding, een week les gegeven.
“To expierence an african class”
Class 4 en 6 hadden net Vlaamse stagaires gehad en na even overleg, besloot het team (naief als het was) om in de 3 laagste klassen les te geven. Hiphoi.
Class 3, normaal onder leiding van Sir Albert ( geeft zeer interessante leeslessen!), werd nu educatief entertained door Sir David.
Class 2, normaal onder leiding van Sir Raphael (also known as 'principal' and 'headteacher'), werd verzorgd door Miss Anneken.
Class 1, normaal onder leiding van Miss Hannah ( vrolijke, gezellige madam), werd een week in toom gehouden door Miss Saar.
Jawel, wat een idee. Met 43 waren ze en ze spraken géén engels.
Ik kan niet ontkennen dat het enorm vermoeiend was, wat een getrek en geduw (letterlijk en figuurlijk interpreteerbaar), maar ik heb er enorm van genoten.
En geloof het of niet, ik ken ALLE namen! ... enfin een 4tal heb ik de hele week niet gezien, die dus niet.
Man, daar ben ik trots op.
Franklin, Prince A., John Eric, Amewuga, Michael, Maurice, Derick, Tsoeke (iets tussen 'Tweke' en 'Tseke', maar 'Tsweke' is het ook niet), Wise, Shadrach, Karim, Samuel, Ernest, Godwin, Agbesi, Wisdom, Vicent, Leonard, Freeman, John, Prince T., Harryson, Godfred, Alex (+/- 16 jaar), Musa, Victus, Seraphine, Dinah, Esenam, Evelyn, Favour, Cecilia, Agnes, Perfect, Justine, Comfort, Challotte, Selina, Mercy, Beatrice, Rubby, Mavis, Francisca.
Om 7u 's ochtends wakker worden, even omdraaien, dan toch maar opstaan. Wassen, aankleden en spullen bij elkaar zoeken (des te minder ik me heb omgedraaid in bed, des te georganiseerder dit verloopt). Aan tafel bijschuiven, een vers sapje drinken (ananas, banaan, appelsien en papaya), toastjes met boter eten en in de auto stappen ('de Corsa'). Toch nog even uitstappen, de poort open doen en terug instappen. Het rijden aan Anneke overlaten, die dat met gratie en extra-vriendelijke-klantenservice doet. De oprit uit, naar rechts, op straat naar links, aan de main road naar rechts en dan altijd maar rechtendoor. Voorbij Fesi (misschien nog even Miss Hannah oppikken als we ze zien staan), tot in Agbenoxoe. Aan de kleuterschool parkeren, uitstappen en omsingeld zijn door jubbelende kleuters. Die meteen hun liedje van elke dag zingen:
Wezo wezo, efo se sjei
Wezo wezo, efo se sjei
didoyomenje, esi me kpawo
didoyomenje, esi me toewo
wezo wezo, efo se sjei
didoyomenje, cholon
Ze kunnen het ook in het Engels zingen:
Welcome welcome, how do you do
Welcome welcome, how do you do
Happy to see you
Happy to meet you
Welcome welcome, how do you do
Happy to see you, my friend
De koffer openen, spullen nemen, maar ze direct verplicht moeten afstaan aan een kind uit de basisschool (die je bezittingen op zijn of haar hoofd zet) en samen naar boven (naar de primary school) wandelen. Naar the teacher's office gaan om 'in te signen'. Stinken dat dat kamertje doet, we gokken dat het plafond begint door te zakken door de hoeveelheid vleermuizenpoep dat erop rust.
Mijn rugzak in het verste lokaal zetten (class 1) en ofwel de eerste les even voorbereiden, ofwel terug wandelen om de ochtendceremonie mee te maken. Elke klas in de rij, van klein naar groot. Zingen liedjes, even bidden, het volkslied, om dan met getrommel, al marcherend naar de klas te gaan. De kinderen marcheren, wij slenteren samen met de leerkrachten naar de lokalen (dit is de tijd om elkaar even gedag te zeggen). In mijn klas binnenstappen en direct op een zeurtoon “Yoou aaare weeelcome.” horen. Gemiddeld zitten er nu 15 kinderen in de klas, best eventjes wachten. Een kind naar voor roepen en een beetje werken aan de engelse communicatie:
Saar: Good morning.
Leerling zwijgt.
Saar: Good morning.
Leerling: We are fine, thank you.
Saar: Good morning. (wijst naar kind en fluistert “good morning”)
Leerling fluistert: Fine thank you.
Dit laatste herhaalt zich meestal.
Tot ten slotte:
Saar: Good morning. (wijst naar kind en fluistert “good morning”)
Leerling, erg onzeker: Good morning.
Saar: Very good! How are you?
Leerling: Fine, thank you.
Saar: Very good, thank you, sit down.
We tellen de leerlingen even opnieuw en hops, we zijn met 22. We beginnen met de les tussen 8u15 en 8u30, wetende dat tegen 9u30 er minstens 36 kinderen zullen zitten.
Meestal met Engels beginnende, maar zonder hier een lesvoorbereiding te moeten typen, houd ik me de komende uren bezig met vragen als
“Do you eat a ball?”
“Nooo”
“Do you sleep in a ball?”
“Nooo”
“Do you play with a ball?”
“Yes!”
en
“How many cars do you see?”
“I see 1 car.”
“How many cars do you see?” (tekent 1 auto bij op bord)
“I see 2 cars.”
“How “many cars do you see?”(tekent 1 auto bij op bord)
“I see 3 car.”
“How many cars do you see?”(tekent 1 auto bij op bord)
“I see 4 cars.”
“How many cars do you see?”(tekent 1 auto bij op bord)
“I see 5 car.”
“How many cars do you see?”(tekent 1 auto bij op bord)
“I see 6 cars.”
(nota: dit zijn idealistsche scenario's)
Welk spel hebben de kinderen beet na 2 uur? Vlaggenstok!
Toegegeven, af en toe, Evelyn (sterkst in Engels) mijn instructie laten vertalen naar het Ewe.
Welk spel hebben de kinderen niet door na 2 uur? Estafette.
Leuk vonden ze het wel!
De laatste lessen geven, met een aantal kinderen die zich neerleggen op de bank en niet meer wakker worden, zelfs niet als ik ernaast luidkeels “epo etai tai é” sta te zingen.
Wanneer de bel gaat voor de middagbreak, even tikkertje en varkentje-te-koop spelen, om dan mijn rugzak op te pakken en richting teachers office te slenteren. Uittekenen, gedag zeggen en naar de auto wandelen, meestal zelf proberen rugzak of emmer op mijn hoofd, naar beneden te dragen ( ik begin het te leren). Een aantal kinderen zijn het daar niet mee eens en blijven aandringen, waarom ik herhaaldelijk 'au' 'au' zeg. Op mijn hoofd, zal ik mijn rugzak dragen!
Na weer een aantal wezo-wezo-songs stappen we de Corsa in. Opweg naar het middagmaal dat misschien al klaar zal staan.
Na het eten en het drinken, maar voor ik me over de te-geven-lessen van morgen buig, ontspan ik me nog even met de jongens uit de buurt (ik leer er schaken). Even voorstellen:
Collins kennen we al, zie vorige blogtekst.
Sadat(15j), stille jongen, leider van de groep, heeft heel wat idealen en wil kunstenaar worden.
Hayu (geen idee, hoe het wordt geschreven), jonger broertje van Sadat, nog stiller, volgt en kijkt.
Faiso, enthousiast, sociaal en altijd met een glimlach (af en toe de deugniet).
Alfa, met de pretoogjes, de beste in dammen, ook ik win er niet van (Faiso en Sadat zijn 2des en 3des, en heb ik beide gemakkelijk kunnen verslaan), zoals Anneke het een keer zei “Alfa kan het goed uitleggen.”.
Abibu, klein, maar dubbel zo enthousiast, laat zich helemaal gaan in discussies, stoer, een echte entertainer.
Dadai, de oudste, maar wegens Sadat's wijsheid, niet de leider. Hij en Abibu, beschuldigen elkaar van de zotste dingen.
Mohamed, rustiger, altijd even vriendelijk en geïntresseerd.
Holanyu, het-is-niet-Faiso-en-ook-niet-Mohamed-dan-zal-het-Holanyu-wel-zijn, hoort bij 'de mannen', maar houdt 's nachts tijdens het wandelen, toch maar voor de zekerheid mijn hand vast.
Bless(11j), één en al glimlach, één en al flapoor, één en al geniepige deugniet.
Sumaila, stil met grote ogen die staren.
Ik heb Faiso en Alfa leren schaken en Alfa is er weg van. Elke dag wilt hij proberen me te verslaan (hij slaagt daar nog niet in).
Oh, trouwens, hoe zat dat ook weer als je pion de overkant bereikt? Mag je die dan laten inruilen? Zoja, enkel voor de koningin, of mag je kiezen welk stuk?
Nou dan, lessen voorbereiden. Meestal ook nog even brood gaan kopen.
Een beetje tekenen, of een beetje veel. Nu, na 2 jaar rust, weer opgepakt. Doet heerlijk goed, een reisdagboek in beeld.
Elke dag is er wel iets: of het is markt, of we moeten naar de naaister in Fesi, of het is disconight met de kinderen van het weeshuis.
Avondeten onder de zomerhut, nog even kletsen met de buurtjongens, van filosofie, naar toekomstbeelden, naar wiskundebattles, naar grappen en grollen.
Het huis in, nootjes bakken, nog een paar lessen bedenken, half in bed kruipend, de dag overlopen, 3ON-kalender invullend helemaal in bed kruipen en hopen dat de haan van de buren vannacht niet naast het raam zal kraaien ( of andere nachtelijke storende geluiden...) .
Grootste cultureshock-moment op zaterdag: een betegeld voetpad bewandelen in Ho (provinciehoofdstad). Lekker eten bij Fastfood Tina. 's Avonds voorgesteld aan de koning van Fesi, enorm gezellige, schattige man. Het was onze derde ervaring met Kings en Chiefs en daarbij voelden we ons dus al op ons gemak. Een gezellige visite.
Vandaag eindelijk uitrusten van de lesweek. Niet veel soeps gedaan, kraanvogels gevouwen en de volgende week gepland.
Momenteel de talk of the town: Saar heeft mee gevoetbald. En ze kon er niets van. Maar leuk dat het was, de christenen tegen de moslims (Saar werd na enig overleg toch maar bij de Christenen geplaatst): 4-4. Ik ben goedgekeurd als defence. Zolang ik maar niet moet passen, of goals moet maken( een goal is hier een kleine meter breed, trouwens).
Dit ga ik meer doen, want met het heerlijke eten van Abigail, is 'zomaar afvallen' geen optie.
David en Anneke, lang klaar met blog en al online gezet, bereiden zich voor op de nacht. Morgen vind ik tijd om dit te posten.
Fiej na mi, ginder.
Ohja.GePS:
'Zweetpoepen', een zelfstandig naamwoord in meervoud, wel te verstaan.
Smssen gaat niet probleemloos, papa en Loor zijn blijkbaar niet te bereiken. Via deze weg, weten jullie dus dat ik moeite heb gedaan en doe, maar dat een satteliet ons niet goed gezind is.
Familienieuws haalde het helemaal tot in Ghana: proficiat Marius!
Er worden foto's getrokken, maar ze zijn moeilijk op het internet te plaatsen, net als bijlages (alles wat moet laden). We proberen!
Aan Lotte: Zegt dat ni waar is hé.
Dikke merci voor alle berichtjes, heerlijk om te lezen!
-
25 Februari 2008 - 19:48
Marius:
Dank je! Terwijl jij geniet van het wonder daar, doen wij dat hier. Doe maar de groetjes van Aurelius aan iedereen.
xxx,
Marius, Barbara & Aurelius -
25 Februari 2008 - 20:25
Christiane Truwant:
1.het lijkt me een leuke stage en het is fijn dat jullie er plezier aan beleven; maar waar komt nu dat opkrikken van de eigenwaarde van de kinderen op de proppen die, als ik goed begrepen heb, het opzet van het project was?
2.ondertussen nog familienieuws: het dochterje van Suzanne, Emma, is ook geboren, maar is jammerlijk genoeg besmet met cmv -
25 Februari 2008 - 21:07
Roos Truwant:
Sara, wat fantastisch om dit allemaal te lezen. Ik geniet er echt van. Ik kan duidelijk merken dat je je daar in je element voelt en dat maakt me heel blij. Ik voel me ook héél trots op jou.
Jammer dat we geen foto's kunnen zien, maar dat komt misschien nog wel.
xxx
mama
PS1 Ik ben blij dat ik eindelijk het juiste gsm-nummer te pakken heb. Ik had al een paar berichtjes verstuurd, maar waarschijnlijk nooit aangekomen.
PS2 Ik weet dus niet of ik het al gesms't of gemaild heb, maar de familie is nog eens uitgebreid met een meisje,Emma, dochter van Suzanne en Wannes.
Aurelius was 2 weken te laat, Emma 1 week te vroeg. En zo zaten ze heel dicht bij elkaar.
-
26 Februari 2008 - 09:55
MARIJKE:
Sara,
Ik ben net zoals je mama trots op jou.
Doe zo voort ! -
26 Februari 2008 - 19:09
Sibbens Nadine:
Jezus, Sara dat moet vermoeiend zijn als men je niet verstaat, ik word al moe van het lezen, ik word ook al een dagje ouder natuurlijk! Toch is het leven zo simpel en zo druk daar als je je verhaal leest . Hier is het druk maar allesbehalve simpel, ik kwam juist van Antwerpen, als je daar begint met auto's te tellen op de ring, dan moeten ze getallen bijmaken, jongens , jongens toch!Ik ben benieuwd hoe het daar gaat evolueren voor jou misschien wil je niet meer terug! je zal last hebben van het drukke leven hier denk ik ! in ieder geval geniet daar van elk moment want het is uniek!!!Vele lieve groetjes, Nadine -
27 Februari 2008 - 14:44
Linda:
Saar
Voor Sadat komt binnenkort een schetsboek, kleurtjes, verf en penselen mee.
Blij dat de kinderen ook bij jullie welkom zijn in het huis. -
28 Februari 2008 - 16:32
Femke:
Hey Saar,
Ongelooflijk die verhalen. Ik kan me het gewoon ni voorstellen dat jij daar in het verre Ghana zit, en al die prachtige dingen meemaakt. Ik ben heeeeeel benieuwd naar foto's en naar je schetsdagboek ook wel! ; )
Onvoorstelbaar ook dat jij daar voor een klas staat met kinderen die geen of amper Engels spreken.
Dit is wel écht iets voor jou hé! Als ik zag hoe enorm veel werk en tijd je altijd stak in de voorbereidingen van opvoeringen, toneeltjes voor de kinderen op school, dan is dit echt het ultieme meesterwerk ofzo.
Daarstraks tijdens de les Niet -Europese kunst ging het even over Ghana, ik stootte Inge en ze wist direct, jaja ons Saar zit daar, gek hé!
Best wel, hier gaat het alledaagse leventje verder, op kot, op school, en dan jij daar tegelijkertijd met ons maar oh zo anders.
Ik wou dat ik net zoveel ambitie en durf had als jij om zo'n uitdaging als dit met zoveel enthousiasme en "opperste-Saar- zijn" te doen.
Saar,
Geniet daar met heel uw hart en ziel , pennen en potloden, koningen en schaakmatten, zweetpoepen en emmers op uw hoofd!!
Dikke dikke zoen en een virtuele plat-knijp-knuffel!!!
-
28 Februari 2008 - 19:34
Loor:
Ok, ik mis jullie toch wel... :) -
29 Februari 2008 - 10:31
Jan Dewint:
Hoy Saarteke...
Makookes kome kiken?
Sorry maar mijn afrikaans-Ghanaans is ni zo goed meer ...Mijn computer doet het voor het eerst deze maand terug, en ik ga me de hele namiddag bezig houden met bij te benen ! Tot een dezer he en doe ze de groeten daar.
Papa. -
01 Maart 2008 - 16:51
Lisa:
na dit berichtje stuur ik je ook nog een smsje, maar een reactie van mij kan hier toch niet ontbreken! Leuk om te lezen, vooral de beschrijvingen hoe de mensen/kinderen daar zijn.
Tis hier erg druk met ons schoolfeest. Theater is goed gekomen trouwens alleen heb ik nu kritiek gehoord dat het niet grappig zou zijn. En na die mijlpaal van het schoolfeest, kom ik in jouw richting gevlogen! Alleen stop ik iets vroeger (eerst Griekeland dan Portugal). Anyhow, take care!
Lisa
*erg trots op haar zus* -
02 Maart 2008 - 14:51
Laura:
Hey meisjebuur,
Erg beschaamd dat ik niet meer op je afscheidsfeestje ben geraakt....ik had er echt willen bijzijn maar ging ervan uit dat mama en ik samen zouden gaan en dat zij eraan zou denken wanneer het nu weer juist doorging...slecht kantje van mezelf waar ik toch aan probeer te werken..genoeg gezaag over mij
Saar in de l'Afrique..c'est chique né
Ik kan alleen zeggen dat ik da super bewonder en da het zo is da ge het leven leert kennen. Kben trots om uw buurmeisje te zijn!!
In afwachting op fotokes en goei nieuws,
kus en knuffel,
Tekkedek Ihihihi WORTEL,
Laura -
02 Maart 2008 - 17:57
Lisa:
heb het even voor je opgezocht en je mag die pion inwisselen voor elk stuk!
mooie, gelukkige foto's. nr 10 is bangelijk. -
02 Maart 2008 - 19:17
Mama:
Jullie zien er allemaal zo gelukkig uit op de foto's. Foto nummer 10 (schriftjes op het hoofd) is inderdaad zoals Lisa zei 'bangelijk'. Hij zou zo op een kalender van het NCOS kunnen.
Ik ben blij dat ik je daarstraks even gehoord heb.
groetjes en een hele dikke knuffel
mama -
03 Maart 2008 - 18:49
Greet Wouters:
Dag Saar,
Fijn om je relaas te lezen. Leuk om zo mee te proberen de sfeer op te snuiven. Hou je goed, en geniet van alles wat op je weg komt!
Groetjes, Greet Wouters -
13 Maart 2008 - 12:19
Evi:
Heey Saar
Fantastisch om te lezen wat je zoal meemaakt. De foto's zijn ook heel fijn. Ik kan niet wachten op het volgende bericht. Dikke smakkerds van Evi uit je klasje. -xxx-
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
