zweetpoepen

Hoi die Yovo's ginder daar,

Gek, ik heb het gevoel dat ik niets te melden heb.
Hoe gaat het hier? Goed, alles gaat zijn gangetje.
De eerste dagen stond onze status op inactief. We ondergingen en namen zelf geen actie.
De grootste moeite had ik met lichaamstaal. Mag ik kijken? Of houd ik mijn blik beter op de grond? Of is het onbeleefd om naar de voeten te kijken?
Mijn hele lichaam was onzeker. Het zal er wel grappig uit gezien hebben op de markt: 3 verlegen, stille blanken, niet wetend waar ze moeten/mogen kijken. Maar stiekem willen ze toch weer alles zien.


Het huis stelt voor:

David Anneke Saar en nog meer :

4 KdG-meisjes, ook lager onderwijs: Judith, Fanny, Stephanie en Lyn.

Franklin, hij is alles. Hij is Tsatsaboli. Een ongelooflijk lieve man, die voor iedereen klaar staat. Organisator en nog veel meer.

Abigail: zij werkt in het huis: kookt, wast, poetst. Een ferme madam, niet op haar mond gevallen is. I like her.

Franklin's zusjes: de twins, ook wel Aida en Aivi. Identieke tweeling. Aida heeft ringetjes als oorbellen en Aivi heeft bolletjes. De twins helpen Abigail in het huis.

Collins: 14jarige jongen die in de buurt woont, verwaarloosd door zijn ouders die beide wat te veel drinken. Hij slaapt niet in het huis, maar is bij ons als de school sluit tot ie gaat slapen thuis. Hij klust een beetje voor Franklin en verdient daarbij zijn eten hier. Een erg verlegen jongen, eentje waar je niet snel kwaad op kan worden.

...
Na een half uur proberen, geef ik het op. Een mooie vlotte tekst lukt me niet. Ik kopieer stukken uit mijn dagboek, heel wat gemakkelijker:

5 februari
“Zo voelt het, alles eerst even passief beleven. David zit onder de zomerhut en Anneke zit tegen het huis. Het schemert, de muggen zijn op weg. Geen zin om schriftelijk te reflecteren... Ik hoor borden, de tafel wordt gedekt! Alles kriebelt, de beestjes komen. De moskee begint met zijn gezang, binnenkort zal ik er niet meer vreemd van opkijken. 5x per dag.
Ja = ééé
Au = neen
Doet het pijn? - Au. => Verwarring alom”

Woordenschat van de dag:
yovo = wit
ameybo = zwart
woezo [wezo] = welkom
daar ben ik het mee eens (antwoord op 'wezo') = yoooo

“... Heerlijk gegeten, een soort goulash. Anneke kennen en daardoor haar sleffers terugvinden. Iets gaan drinken met Fanny. Nu nacht. Proper gedouched. Ik voel meer luxe dan primitiviteit. De ongerustheid is nog niet weg dat we niet welkom zijn. De afstandelijkheid van de vrouwen in het huis ben ik niet gewoon. Ik weet niet hoe ik me moet gedragen.
Met de koek in de hand, de onderbroek aan de deur en een eerste gedachte aan België werden de eerste 24u in Ghana afgerond.”

6 februari
Reclaiming our lugage. 3u rijden naar Accra, met enorm veel 'sleeping police' ( stroken asfalt aangebracht op de weg om chauffeurs te laten minderen in snelheid). Aan de luchthaven even vragen waar we onze bagage kunnen ophalen.
“ Second building, second entrance.”
We knikken en zeggen “oke thanks”.
“Are you hearing me? Second building, second entrance.”
Nogmaals knikken en “Yes, second building second entrance. Thank you” zeggen
“I said, are you hearing me? Second building, second entrance.”
“Oke, thanks byebye”

In het drukke verkeer van Accra kregen we een boze politie-assistent op ons dak. Hoe los je zoiets op? Laat hem instappen, neem hem een half uurtje mee en laat hem er weer uit als je Accra wilt verlaten.
Als ze dat nu eens zouden invoeren in België! Geen boetes, geen politiebureau.

Wat hebben we het eerst aan de kant van de weg gekocht in Ghana? Een Zuid-Afrikaanse appel. Schoontje.

7 februari
In de ochtend naar Agbenoxoe ([agbenogwee]), naar de dorpsouderen (want de koning was out of town). Dus leerden we de vader van de koning, de rechterhand van de koning, de underchiefs (of was het subchiefs), etc. kennen. De linguïst van het dorp sprak Frans, leuke afwisseling.

Eerste wandelingetje in de buurt gedaan. Anneke converseert met geiten.

We komen los, we voelen ons ook beter in het huis.
Vanavond Ghana tegen Cameroon, ik hoor Franklin al joelen.

Woordenschat van de dag:
kom hier = va
ik ga = medzo [midjo]


8 februari
“When you fall, don't make your fallingpoint a sleepingpoint.”
Wijsheid.

2de wandeling door Kpando, een man onder een boom leert ons de kleuren in ewe.

As i am in africa, i remember what i have been trying to forget for so long. It's coming back, njomane, ngiyakutsandza njalo.”

woordenschat van de dag:
goedemorgen = ndi na wo (meervoud: ndi na mi)
goedemiddag = ndo na wo ( mv: ndo na mi)
goede avond = fiej na wo [fjej na wo] (mv: fiej na mi)
thank you = akpe
green = mumu
yellow = [angigidi]
red = [njeh]


9 februari
Eerste kakdag, dagboek vrij leeg. Wou die dag niet onthouden.

's Avonds wel zelf fufu mogen maken (fufu is traditioneel eten, je stampt het tot puree), jeej!

Ik citeer David tijdens het avondmaal: “Saar, geef mij uw vocht.”

10 februari
De kerk op zondag(van Fesi). Huphoi, van 9u tot 13u zitten en luisteren, voor een paar keer is het wel interessant, maar een wekelijks ritueel zal het niet worden.
Anneke vindt de achteruit niet, dus voor de hele kerk (er is geen kerkgebouw, de ceremonie is buiten) duwen we de auto uit zijn parkeerplaats.

Abigail heeft mijn haar gevlochten. Dan hebben we dat ook eens meegemaakt.

Collins leidt ons via kleine weggetjes naar zijn thuis. Het zicht verandert, we belanden in de arme steegjes. De mensen blijven zo vriendelijk. De huisjes worden kleiner en kleiner. De moeder van Collins huurt een kamertje van een huisje. We worden er een beetje stil van. De mama is lief, ziet er al zo oud uit, uitgeleefd (als dat een woord is).

Avondeten: frieten. Ik mis het niet.


11 februari

Vlechtjes zijn klaar. Eerste observatiedag gehad, ineens een spontane stafmeeting (zo gemotiveerd)!

Pizza als middageten.

Wandeling naar afgelegen Dafo, zo kwamen we voorbij het Voltameer. David: “ Dat ruikt hier naar de binnenboomstammen van bobbejaanland.”

12 februari

Eerste stokslagen gehoord, nog niet gezien.

Te voet van Fesi naar Kpando = very HOT

Later vertrekken we naar Dafoton, een paar uur wandelen. Aankomen in een dorp waar het merendeel nog nooit een blanke heeft gezien. Hadden we hier gezeten hadden we echt wel culture shock meegemaakt. De westerse wereld is hier nog niet doorgedrongen. Spijtig genoeg, schetsboek vergeten.

Onderweg leren tellen tot 10:
deka eve eto ene ato ande andre enji asjeke ewo

David vergeet zijn Gsm (en we moesten laten weten wanneer Judith ons moest komen ophalen...!).
Dan maar een taxi opgezocht, na heel veel gezoek, iedereen goed thuis.

Mijn vlechtjes werden 's avonds gekookt (zodat ze niet verder ontwarren).

SMS naar het nummer 0023(3)272169564 en WIN een euh.. sms terug van Saar!


*Voor een uitleggevend verslag en/of stand van zake inzake het project, leest u http://annecu.waarbenjij.nu
*Voor een uitgebreid verslag per dag, leest u http://davidnowak.waarbenjij.nu