Denken

’s Morgens opstaan en denken “Saar, wat staat er jou te wachten…”, ontbijtgranen zoeken en denken “Dat gaat me daar goed doen.”, een muskietennet kopen met één of twee ophangpunten, of met een ring, wel of niet ingespoten, voor 1 persoon of niet en denken “Dat gaat daar niet goed komen.”, afscheid van iemand nemen en denken “Ik ga hier niets missen.”, vage informatie krijgen en denken “Weet ik nu meer… of minder dan zonet?”, toevallig kunnen binnenspringen en denken “Dju, dat mag ik niet vergeten…!”, de tram voorbij zien razen en denken “Dat ga ik missen.”, een malariapil inslikken en denken “Ach, 3 maanden, zo voorbij.”.

Waar denkt Saar nog aan?
Die lieve mensen die ons hebben gesponsord: “waw”.
De moeilijkheden die de eerste week/weken met zich zal/zullen meebrengen en hoe ik mij er het best op kan voorbereiden: “reflecteren, reflecteren, iedereen die kan het leren, tididum tididum”
De leegte in mijn bed, nu Jerome uit logeren is: “snif”
De gekregen complimentjes: “pfijoew”
De tubes tandpasta, bussen deo en vooral hoeveel flessen sunblock neem ik mee: “2 van 30 en 1 van 15, of 1 van 30 en 2 van 20, of beter iets als 50 en toch beter het dubbel?”
De zuivering die mijn lichaam gaat krijgen: “3 maanden, geen pizza!”
In alle eerlijkheid: al die lectoren en familieleden die nu mee zullen lezen: “geen dt-fouten maken, Saar!”

Volgens mij, komt het dichterbij.